گازسنج صنعتی در بسیاری از صنایع مانند استخراج نفت، معادن، پالایشگاه ها و تولید، از اهمیت زیادی برخوردار است. آشکارساز گاز برای اطمینان از ایمنی کلی کارکنان و سازمان شما فعالیت می کند.
اما انتخاب نوع مناسب گازسنج برای برآورده کردن نیازهای خاص شرکت شما می تواند کار چالش برانگیزی به نظر برسد. فناوری های مختلفی برای انتخاب وجود دارد که هر کدام تحت اساس عملیاتی متفاوتی عمل کرده و هر کدام نقاط قوت و ضعف متفاوتی دارد.
در ادامه مقاله به مرور برخی از رایج ترین گازسنج های صنعتی، شرح عملکرد آنها و شرایطی که در آن کار می کند می پردازیم.
1. گازسنج صنعتی Pellistor/Catalytic Bead (CB)
این گازسج ها از احتراق کاتالیزوری برای اندازه گیری گازهای قابل احتراق در غلظت های سطح انفجار پایین (LEL) استفاده می کند. این نوع سنسور نزدیک به یک قرن است که مورد استفاده قرار می گیرد و با اندازه گیری اختلاف دما میان دو مهره، یک مهره خنثی و دیگری فعال در یک کاتالیزور شیمیایی عمل می کند. همانطور که آنها شروع به گرم شدن می کند، کاتالیست دارای کاتالیزور بیشتر گرم می شود.
آنها به گستره کاملی از گازهای قابل اشتعال از جمله متان، بوتان، پروپان، هیدروژن و مونوکسید کربن پاسخ می دهد. با این وجود، زمانی که در معرض غلظت بالای گازهای قابل اشتعال و احتراق قرار می گیرد، زمانی که یک گازسنج کالیبره می شود، این گازسنج ها ممکن است خوانش نادرستی را برای همه گازهای دیگر ارائه دهد. این سنسورها برای تشخیص گاز هیدروکربن، هیدروژن یا استیلن در جایی که ممکن است نوسانات شدید دما یا رطوبت وجود داشته باشد، بهترین عملکرد را دارد.
2. سنسورهای صنعتی نقطه ای مادون قرمز (PIR/NDIR)
گازسنج صنعتی مادون قرمز دوطول موج را اندازه گیری و مقایسه می کند. یکی در طول موجود جذب کننده گاز یعنی فعال، و دیگری در طول موج مرجع که توسط گاز جذب می شود.
گازسنج صنعتی مادون قرمز برای شناسایی گازهای هیدروکربنی به ویژه در محیط های دارای سطح اکسیژن پایین، به خوبی کار می کند. آنها همچنین برای شناسایی غلظت بالای سیلیکون ها، گازهای هیدرید یا هیدروکربن های هالوژنه به خوبی کار می کند. این سنسورها نباید در جاهایی که ممکن است هیدروژن وجود داشته باشد مورد استفاده قرار گیرد. به این دلیل که این گاز نور مادون قرمز را جذب نمی کند.